«Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς». Θα μπορούσε να κοσμεί ως μότο τη μεγάλη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, μαζί με το ήδη υπάρχον αλλά παρωχημένο «Η δημοσιότης είναι η ψυχή της δικαιοσύνης».
Είναι βασικός κανόνας καλής συμπεριφοράς που τον έχουμε διδαχθεί όλοι από το σπίτι μας: Δεν μιλάμε ποτέ με το στόμα γεμάτο. Κανόνας γενικής ισχύος και αποδοχής. Η πιο μάγκικη εκδοχή του, την οποία όλοι γνωρίζουμε, είναι «καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς».
Σοφή κουβέντα επίσης, που ως μότο θα μπορούσε να κοσμεί τη μεγάλη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, μαζί με το ήδη υπάρχον, αλλά παρωχημένο «Η δημοσιότης είναι η ψυχή της δικαιοσύνης», ως πλάγιος τίτλος – επεξήγηση του πώς αντιλαμβάνονται τα καθεστωτικά μίντια τον τίτλο που είχε δημοσιεύσει πριν από 196 χρόνια από το πολιορκούμενο Μεσολόγγι η πρώτη ελληνική εφημερίδα, τα «Ελληνικά Χρονικά».
Στην ιδιότυπη κατάσταση πολιορκίας στην οποία βρέθηκε η κοινωνία τα καθεστωτικά ΜΜΕ μπουκώθηκαν περισσότερα χρήματα απ’ όσα διατέθηκαν για το ίδιο το ΕΣΥ για να εξυμνούν την κυβέρνηση και να κάνουν τα στραβά μάτια στις διάφορες αρπαχτές που διαπιστώνονται καθημερινά και που οι περισσότερες είναι απροκάλυπτες.
Τα ΜΜΕ ανέλαβαν επίσης να εξαφανίσουν την αντιπολίτευση από τις ειδήσεις. Δύσκολα θα βρεθεί άλλη ευρωπαϊκή χώρα της οποίας τα ΜΜΕ δεν θα είχαν κρίνει χρήσιμο να παρουσιάσουν την οικονομική πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπροστά σε αυτό που η ίδια κυβέρνηση προβλέπει ως βαριά ύφεση.
Η κυβέρνηση και τα κανάλια της παρεξήγησαν ως ένδειξη αδυναμίας και όχι ως πολιτική υπευθυνότητα τη θετική στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμετώπιση της πρωτόγνωρης υγειονομικής συνθήκης. Είναι σαφές ότι πλησιάζουμε στο τέλος της ανοχής. Αν η υγειονομική συνθήκη λήγει, η ταξική παραμένει, όπως δείχνουν οι επιλογές της κυβέρνησης, επιλογές καταστροφικές για τις εργαζόμενες τάξεις, την εργατική και τη μεσαία τάξη, αυτούς δηλαδή που αποκοιμίζουν και παραπλανούν τα κανάλια.
Από το κύριο άρθρο της “Αυγής”
